Prolog

-Simon, muszę Ci coś powiedzieć.

-Słucham?

-Ja...ja...jestem w ciąży.

-CO!? Chyba żartujesz, wiesz przecież, że to miała być krótka przygoda, jutro wracam do Londynu.

-A co ze mną?

-A co mnie to obchodzi?! Wyślę Ci pieniądze i chyba wiesz co masz zrobić.

-Ty nie mówisz serio?- niestety nie usłyszałam odpowiedzi, gdyż już go nie było. Zostałam sama. Sama z problemem.

***

-Proszę przeć i oddychać. Już widać główkę.

-Ale ja już nie mogę...

-Proszę się postarać, zaraz będzie po wszystkim. Ostatni wysiłek.- dałam z siebie wszystko i po chwili opadłam zmęczona na łóżko. Zaraz usłyszałam płacz dziecka.

-Gratulacje, ma pani córeczkę.- mówił doktor, podając mi ją na ręce. Tak, mam problem.

***

-Mamo, mamo!

-Ile razy mówiłam. Nie mów do mnie mamo, bo czuję się staro. Mów do mnie Ann.

-Dobrze, Ann. 

-Co chciałaś?

-Dlaczego wszystkie dzieci mają tatusia, a ja nie?

-Dziecko, przecież Ci mówiłam. Tatuś Cię nie kocha, zostawił nas i nigdy nie wróci. A teraz idź do siebie, bo zaraz przyjdzie do mnie wujek.

-Dobrze.- powiedziała rozpłakana. Świetnie, jak zaraz znowu się rozryczy to zwariuję.

***

-Mamo!

-Czego znowu?! Po za tym masz do mnie nie mówić mamo.

-Dobrze, Ann. Potrzebuję kasy, bo jedziemy na wycieczkę.

-A co ja Ci poradzę, nie mam.

-To załatw. Leć do swojego sponsora i niech Ci rzuci troszkę pieniędzy!

-Nie odzywaj się do mnie tym tonem. Nie dostaniesz żadnych pieniędzy na wycieczkę, nie zasłużyłaś. A po za tym nie nazywaj Jimma moim sponsorem, bo czuję się jak...

-..dziwka?

-Jak śmiesz?- uderzyła mnie w twarz. Nie pierwszy raz. I to jest matka.- Do siebie i nie pokazuj mi się na oczy!

-Z przyjemnością!- trzasnęłam drzwiami i zamknęłam się w pokoju. Nienawidzę jej, nienawidzę tych pieprzonych wujków, nienawidzę wszystkich!

***

-Słucham?

-Panna Hayley Blake? Córka Ann Blake?

-Tak, przy telefonie. 

-Policja z tej strony. Nie mamy dla pani najlepszych wiadomości. Pani matka została zamordowana przez niejakiego Adama Smitha. Zna go pani?

-Moja matka spotykała się z nim. Ale jak to się stało?

-Ktoś znalazł jej martwe ciało w parku. Została ugodzona 3 razy nożem w serce, jak się później okazało sprawcą okazała się wspomniany pan Smith

-Rozumiem.- rozłączyłam się i zdałam sobie sprawę, że zostałam sama. Zupełnie sama. Moja matka nie żyje, a najgorsze jest to, że nie wiem się czy cieszyć czy płakać? Czy ze mną jest, aż tak źle?

***

Na razie prolog, nie wiem kiedy pojawi się pierwszy rozdział, ale liczę, że chociaż trochę was zachęciłam ;)